ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Τη δεκαετία του ’80 το κυπριακό ποδόσφαιρο αριθμούσε ήδη πέντε δεκαετίες ζωής και οι πρωταγωνιστές του αθλήματος δηλαδή οι ποδοσφαιριστές, δεν ήταν υπερβολή να λεχθεί πως αποτελούσαν ακόμη τον τελευταίο τροχό της αμάξης. Τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν πολλά. Δεν δικαιούνταν να αποχωρήσουν από τις ομάδες με τις οποίες υπέγραψαν συμβόλαιο στην εφηβεία. Δεν ήταν ασφαλισμένοι. Έπαιζαν στις αργίες, αμείβονταν λίγα. Και το σημαντικότερο: Δεν είχαν λέγειν στα θέματα που τους αφορούσαν.

Η ίδρυση, λοιπόν, ενός οργανωμένου συνόλου ήταν μονόδρομος για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας των ποδοσφαιριστών. Και έτσι, ξεκίνησε ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών (ΠΑ.Σ.Π.).

Οι βάσεις για τη δημιουργία του ΠΑΣΠ μπήκαν σιγά-σιγά με τη βοήθεια δημοσιογράφων, που αρθρογραφούσαν για την ανάγκη οι ποδοσφαιριστές να οργανωθούν. «Γράφαμε ότι οι ποδοσφαιριστές πρέπει να κάνουν σύνδεσμο, να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους. Να διεκδικήσουν τις αμοιβές τους, την ιατρική περίθαλψη και ασφάλεια. Τελικά συγκεντρώσαμε αρκετούς παίκτες και ξεκινήσαμε. Νιώθω περήφανος που ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που συνέβαλαν να δημιουργηθεί ο σύνδεσμος», θυμάται ο δημοσιογράφος Πέτρος Χατζηχριστοδούλου.

Όπως ήταν επόμενο, η ενέργεια των ποδοσφαιριστών να συνδικαλιστούν, δεν αντιμετωπίστηκε θετικά από την ΚΟΠ και τα σωματεία. «Σημαντική ήταν η συνεισφορά του δικηγόρου τότε και μετέπειτα δικαστή, του Αλέκου Παναγιώτου, στο νομικό κομμάτι. Εγώ τους είχα συμβουλέψει να τοποθετήσουν πρόεδρο του ΠΑ.Σ.Π. έναν παλαίμαχο, που να μην μπορεί να γίνει δέκτης πιέσεων από τους ιθύνοντες», τονίζει ο Π. Χατζηχριστοδούλου. Πρώτος πρόεδρος εκλέγηκε ο Γιαννάκης Γιαγκουδάκης, ο οποίος δεν ήταν παλαίμαχος, ήταν όμως ιδιαίτερα δραστήριος.

Πρώην Προέδροι

«Για αρκετά χρόνια, όταν μαζευόμασταν στις Εθνικές, λέγαμε μεταξύ μας ότι πρέπει να κινηθούμε οργανωμένα. Τελικά ανέλαβα πρωτοβουλία και μαζί με άλλους 5-6 παίκτες, όπως οι Γιάννος (σ.σ.) Ιωάννου, Πέτσας, Ευαγόρας, Θράσος, Φλώρος και με τον δικηγόρο τον Αλέκο (σ.σ. Παναγιώτου), κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια. Μαζευτήκαμε 450 Κύπριοι παίκτες στο ξενοδοχείο Miramare το 1987. Τους είπαμε ότι ήρθε η ώρα να κερδίσουμε τα δικαιώματα μας και αναδείξαμε την πρώτη επιτροπή, όπου πρόεδρος ανέλαβα εγώ. Ήταν δύσκολο το έργο στην αρχή, αφού έπρεπε πρώτα να πείσουμε τους ποδοσφαιριστές. Χαρακτηριστικά, σε σεμινάρια που οργανώναμε, στέλναμε για παράδειγμα παίκτες του ΑΠΟΕΛ ή του Απόλλωνα σε ‘αριστερά’ σωματεία, για να δείξουμε ότι δεν μας χωρίζει η πολιτική. Βάλαμε θυμάμαι και μία λίρα συνδρομή το χρόνο, για να καλύψουμε τα έξοδα μας». Το πρώτο συμβούλιο του ΠΑΣΠ στεγάστηκε στα τότε γραφεία της Ολυμπιακής Επιτροπής, που βρίσκονταν σε πάροδο της Γρίβα Διγενή στη Λευκωσία. Από εκεί ξεκίνησε η προσπάθεια για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι ποδοσφαιριστές. Πήγαμε στην ΚΟΠ με λογικά αιτήματα. Ζητήσαμε για παράδειγμα τον Δεκέμβριο να υπάρχει μεταγραφική περίοδος. Ζητήσαμε ασφάλιση, να μην παίζουμε μόνο Κυριακή, αλλά να ορίζονται παιχνίδια και το Σάββατο. Είδαμε και το στρατιωτικό. Γενικά, λάβαμε αρνητικές απαντήσεις. Είπαμε έτσι να κάνουμε απεργία. Επειδή όμως ήξερα πως υπήρχε σοβαρό θέμα να μας διασπάσουν, πήγα κρυφά στον πρόεδρο των διαιτητών και του ζήτησα όταν ανακοινώσουμε απεργία, να πουν και αυτοί πως δεν θα πάνε στα γήπεδα, αφού θα απεργήσουν οι παίκτες. Αυτό δούλεψε, δείξαμε την πυγμή μας και τελικά μας κάλεσε η ΚΟΠ».

«Το μεγάλο μας θέμα ήταν το αναγκαστικό ‘δέσιμο’ των ποδοσφαιριστών στις ομάδες όπου υπέγραφαν από μικροί. Οι ποδοσφαιριστές ήταν ενέχυρο των σωματείων, χωρίς να έχουν καν συμβόλαια. Καταφέραμε μετά από σκληρές ενέργειες να έρθουμε σε συμφωνία με την ΚΟΠ, όπου οι ποδοσφαιριστές δικαιούνταν να αλλάξουν ομάδα στα 32 τους χρόνια. Η αύξηση των μελών του ΠΑΣΠ ήταν αξιοσημείωτη το διάστημα εκείνο, μας βοήθησε πολύ στη δύναμη μας, επειδή η φωνή μας έγινε πιο δυνατή».

«Τον Νοέμβριο του 1993 ανέλαβα την προεδρία του ΠΑ.Σ.Π. μέσα από ένα ενδιαφέρον γεγονός. Όταν κληθήκαμε ως μέλη του Δ.Σ. να καταρτιστούμε σε σώμα ισοψήφησα για τη θέση του προέδρου με τον Λούκα Χατζηλούκα ο οποίος απέσυρε στη συνέχεια την υποψηφιότητα του για να λάβω εγώ τη θέση του Προέδρου. Μια θέση από την οποία παραιτήθηκα μετά από περίπου 6 μήνες. Τότε στο συμβούλιο μαζί μου ήταν και ο πρώην πρόεδρος Πάμπος Πίττας και ο επόμενος πρόεδρος Πάμπης Ανδρέου ως αντιπρόεδρος. Στην ουσία εκείνο το διάστημα στο οποίο ήμουν πρόεδρος αλλά και πιο πριν όταν ήμουν μέλος του Δ.Σ. επί προεδρίας Πάμπου Πίττα, συνεχίζονταν οι επαφές μας και οι συζητήσεις για να μπορούν να μένουν ελεύθεροι οι ποδοσφαιριστές, με την ΚΟΠ και πολύ περισσότερο με τον ΚΟΑ ο οποίος λειτουργούσε ως διαμεσολαβητής και γενικά είχε πιο ενεργό ρόλο τότε στο Κυπριακό Ποδόσφαιρο».

«Ο ΠΑ.Σ.Π. είχε πλέον καθιερωθεί στις συνειδήσεις των ποδοσφαιριστών, μετά από χρόνια προσπαθειών. Από τις πρώτες μας ενέργειες ήταν η επικοινωνία με την ΚΟΠ, για να δούμε το πρόβλημα με την ελευθερία των ποδοσφαιριστών μετά από μια συγκεκριμένη ηλικία. Το 1996 καταφέραμε να κερδίσουμε την ελευθερία μας στα 30 μας χρόνια και έγινε σούσουρο. Εφαρμόστηκε το 1997 και όσοι ήταν 30 ετών ήταν ελεύθεροι να φύγουν από τις ομάδες. Ακολούθησε η υπόθεση Μπόσμαν που άλλαξε τα πάντα. Το 1999 ήρθαν τα ελεύθερα συμβόλαια. Τα μεγαλύτερα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν τότε οι ποδοσφαιριστές ήταν το οικονομικό και η ιατρική κάλυψη και ασφάλιση. Τα σωματεία αρνούνταν να μας στηρίξουν σε αυτά τα θέματα, ενώ μαλώναμε τότε με τους προέδρους για το θέμα των ξένων. Απαιτούσαμε οι ξένοι να παραμείνουν δύο και να μην αυξηθούν σε τρεις. Την περίοδο εκείνη είχαν ήδη κτιστεί οι σχέσεις με τη FIFPRO, από την οποία ο ΠΑ.Σ.Π. λάμβανε ένα ποσό ως στήριξη, ενώ άριστες ήταν οι σχέσεις με τον σύνδεσμο ποδοσφαιριστών στην Ελλάδα (ΠΣΑΠ) και τον πρόεδρο Αντώνη Αντωνιάδη. Σημαντικό στοιχείο της εποχής ήταν η ενσωμάτωση και των ποδοσφαιριστών της Β’ Κατηγορίας στις τάξεις του Συνδέσμου».

«Όταν αναλάβαμε, πρώτο μας μέλημα ήταν να ενισχύσουμε τη σχέση μας με τη FIFPRO. Πήγαμε στα συνέδρια της FIFPRO, δείξαμε ότι ήμασταν παρών και δυνατοί και διασφαλίσαμε τη σύνδεση μαζί τους. Το επόμενο μας βήμα ήταν να αποκτήσουμε ιδιόκτητα γραφεία και κάναμε τη μεγάλη επένδυση με την αγορά του χώρου όπου στεγάζεται σήμερα ο Σύνδεσμος. Φτιάξαμε λογότυπο, πήραμε γραμματέα, φέραμε τους παίκτες πιο κοντά μέσω επαφών μαζί τους. Είχαμε και τη συμφωνία με τον ΑΝΤ1 για τα ετήσια βραβεία που διοργάνωνε με την δική μας άδεια. Η έλευση των πολλών ξένων άλλαξε εντελώς τη μορφή του κυπριακού ποδοσφαίρου. Κάναμε αλλεπάλληλες συσκέψεις με την ΚΟΠ, με στόχο να προστατευτεί ο Κύπριος ποδοσφαιριστής. Τα χέρια τους, όμως, ήταν δεμένα, όπως και τα δικά μας και έτσι ξεκίνησε η ανεξέλεγκτη κάθοδος των ξένων λόγω της ένταξής μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα μπορούσαμε όμως να κάνουμε από τότε κάποιες ενέργειες όπως αυτό που ισχύει τώρα με το πρόστιμο για τις ομάδες που δεν χρησιμοποιούν Κύπριους στην ενδεκάδα».

Υπήρξαν πολλά και σημαντικά ορόσημα στη θητεία μου ως πρόεδρος του Διοικητικού Συμβούλιου. Πρώτα ήταν η πλήρης εξόφληση των ιδιόκτητων γραφείων του Συνδέσμου. Το 2009 διοργανώνεται για πρώτη φορά στην Κύπρο το Ευρωπαϊκό Κογκρέσο της FIFPRO το οποίο φιλοξενεί ο ΠΑ.Σ.Π. στη Λεμεσό. Επίσης η εκλογική διαδικασία που με ανέδειξε μέλος στο Διοικητικό Συμβούλιο της FIFPRO το 2014 μπορώ να πω ότι ήταν από τις πιο δύσκολες αλλά και αγωνιώδεις στην ιστορία. Αναγκάστηκα να κερδίσω δύο φορές την θέση λόγω μιας ένστασης από την Πορτογαλία. Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα να είσαι ένα βήμα από την διαγραφή και αποβολή σου από την FIFPRO, να αναγκάζεσαι να είσαι για πέντε χρόνια υπό επιτήρηση και να καταφέρεις στο τέλος να κερδίσεις την εμπιστοσύνη και να σε ψηφίσουν μέσα στο συμβούλιο. Τέλος, το 2015 μετά από μήνες συζητήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ ΠΑ.Σ.Π. και ΚΟΠ, με την καθοδήγησή της FIFPRO, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου υιοθετεί το Ενιαίο Συμβόλαιο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιρίστριες.

1987
To 1987 γίνεται συγκέντρωση 450 ποδοσφαιριστών στο ξενοδοχείο Miramare στη Λεμεσό και ιδρύεται ο Παγκύπριος Σύνδεσμος Ποδοσφαιριστών. Ο ΠΑ.Σ.Π. στεγάστηκε στα τότε γραφεία της Ολυμπιακής Επιτροπής, που βρίσκονταν σε πάροδο της Γρίβα Διγενή στη Λευκωσία, με πρώτο πρόεδρο τον Γιαννάκη Γιαγκουδάκη.
1997
Μετά από χρόνια διαμάχης και πολλών απεργιών στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο ΠΑ.Σ.Π. κατάφερε να κερδίσει μέσω της ΚΟΠ την ελευθερία των ποδοσφαιριστών από τα 32 τους χρόνια και το 1997 το συγκεκριμένο όριο κατέβηκε στα 30 χρόνια.
2004
Ο ΠΑ.Σ.Π. αποκτά τα δικά του Γραφεία και στεγάζεται πλέον στον δεύτερο όροφο του Athienitis Centennial, στην οδό Θεμιστοκλή Δέρβη στη Λευκωσία.
2005
Ο ΠΑ.Σ.Π. γίνεται μέλος της Παγκόσμιας Ένωσης Ποδοσφαιριστών (FIFPRO) στον τομέα της Ευρώπης (FIFPRO Europe).
2009
Διοργανώνεται για πρώτη φορά στην Κύπρο το Ευρωπαϊκό Κογκρέσο της FIFPRO το οποίο φιλοξενεί ο ΠΑ.Σ.Π. στη Λεμεσό.
2014
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΠΑ.Σ.Π., Σπύρος Νεοφυτίδης, εκλέγεται στο Δ.Σ. της FIFPRO Europe.
2015
Μετά από μήνες συζητήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ ΠΑ.Σ.Π. και ΚΟΠ, με την καθοδήγησή της FIFPRO, η Κυπριακή Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου υιοθετεί το Ενιαίο Συμβόλαιο για τους επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και ποδοσφαιρίστριες.
2017
Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΠΑ.Σ.Π., Σπύρος Νεοφυτίδης, επανεκλέγεται στο Δ.Σ. της FIFPRO Europe και καταλαμβάνει πλέον τη θέση του Αντιπροέδρου. Μία θέση την οποία κατέχει μέχρι και σήμερα.
2021
Διοργανώνεται για δεύτερη φορά στην Κύπρο το Ευρωπαϊκό Κογκρέσο της FIFPRO το οποίο φιλοξενεί ο ΠΑ.Σ.Π. στη Λεμεσό.

Επίτημα Μέλη

Αντώνης Νικοπολίδης (2011)

Τιμούρ Κετσπάγια (2014)

Αποκόμματα Εφημερίδων

(1987–2008)

Διάφορα ιστορικά αποκόμματα εφημερίδων των προηγούμενων δεκαετιών.

ΟΧΙ στη Βία (2010 – 2011)

Τη σεζόν 2010/11 ο ΠΑ.Σ.Π. έτρεξε μια πρωτοποριακή καμπάνια ενάντια στη Βία και στα αρνητικά φαινόμενα των Κυπριακών γηπέδων. Η καμπάνια είχε ως σημείο αναφοράς ένα ξεχωριστό διαφημιστικό φιλμάκι το οποίο πρόβαλλαν οι τηλεοπτικοί σταθμοί της Κύπρου.

Beach Soccer (2011-2016)

Από το 2011 μέχρι το 2016, ο Σύνδεσμος διοργάνωνε κάθε καλοκαίρι το «PASP Beach Soccer Tournament» με τη συμμετοχή ομάδων με Κύπριους και ξένους παλαίμαχους αστέρια του Κυπριακού ποδοσφαίρου και με παιδιά από διάφορες ακαδημίες της Κύπρου.